با تلاش پژوهشگران آمریكایی صورت می گیرد
درمان سرطان پستان با كمك دی اكسید كربن!
به گزارش گوپا پژوهشگران آمریكایی، ابزار جدیدی ابداع نموده اند كه برای از بین بردن تومورهای سرطانی، از گاز دی اكسید كربن استفاده می نماید.
به گزارش گوپا به نقل از ایسنا و به نقل از مدیكال اكسپرس، پژوهشگران "دانشگاه جانز هاپكینز"(Johns Hopkins University) آمریكا، ابزار جدیدی ابداع نموده اند كه می تواند به زنان مبتلا به سرطان پستان كه در كشورهای كم درآمد زندگی می كنند، در درمان این بیماری كمك نماید. در این ابزار به جای گاز آرگون، از دی اكسید كربن كه گازی در دسترس و مقرون به صرفه است، استفاده می شود.
"بیلی سورتیس"(Bailey Surtees)، پژوهشگر مهندسی پزشكی دانشگاه جانز هاپكینز و نویسنده ارشد این پژوهش اظهار داشت: نوآوری در حوزه تشخیص سرطان همیشه به معنای ابداع یك روش كاملاً جدید برای درمان نیست؛ بلكه گاهی اوقات فقط به معنای نوآوری در مورد درمان های تثبیت شده ای است كه در دسترس بیشتر مردم جهان قرار دارند.
"نیكلاس دور"(Nicholas Durr)، استادیار مهندسی پزشكی دانشگاه جانز هاپكینز و از نویسندگان این پژوهش اظهار داشت: این پروژه، نمونه قابل توجهی از موفقیت در حوزه مهندسی پزشكی به حساب می آید. ما موفق شده ایم بعد از درك محدودیت ها، چاره ای برای این مشكل عرضه دهیم.
سرطان پستان كه یكی از مهم ترین علل مرگ و میر زنان در سراسر جهان است، زنان ساكن كشورهای كم درآمد را بیشتر تحت تأثیر قرار می دهد چونكه در این گونه كشورها، روش های درمانی كمتری وجود دارند.
در صورتی كه نرخ نجات زنان از سرطان پستان در آمریكا بالای ۹۰ درصد است، اما این آمار در كشورهای دیگر همچون عربستان، اوگاندا و گامبیا بسیار پایین تر و به ترتیب ۶۴ درصد، ۴۶ درصد و ۱۲ درصد است.
سورتیس اضافه كرد: ما در بررسی های خود در كشورهای كم درآمد، دریافتیم كه ساكنان آنها، این زنان را "مبتلا به سرطان پستان" نمی خوانند؛ بلكه آنها را "مرده" می نامند چونكه سرطان پستان در این جوامع، اغلب یك مرگ خودكار به حساب می آید.
مانع اصلی درمان سرطان پستان در كشورهای كم درآمد، كمبود گزینه های درمانی و امكانات كافی برای جراحی، شیمی درمانی و پرتودرمانی است چونكه این روش ها معمولاً هزینه بالایی به همراه دارند و رفتن به بیمارستان های محلی برای دریافت درمان كارآمد هم زمان زیادی را می طلبد.
از بین بردن بافت سرطانی با كمك سرما یا "كرایوبلیشن"(cryoablation)، روشی است كه شاید جهت استفاده در این كشورها مناسب باشد. در این روش، سلول های سرطانی با استفاده از سرمای شدید، منجمد می شوند و سپس، پزشكان نسبت به خارج كردن آنها از بدن اقدام می كنند. در این روش، نیازی به اتاق جراحی و بیهوشی نیست؛ در نتیجه می توان از آن در كلینیك های محلی هم استفاده نمود. كرایوبلیشن، پایین ترین میزان تهاجم را به همراه دارد و می تواند پیامدهایی مانند درد، خونریزی و زمان طولانی برای بهبودی را كم كند.
در هر حال، فناوری های كنونی برای كرایوبلیشن هم هزینه بالایی دارند كه تقریباً به ۱۰ هزار دلار می رسد و با استفاده از گاز آرگون انجام می شود كه معمولاً در كشورهای كم درآمد در دسترس نیست.
پژوهشگران دانشگاه جانز هاپكینز با در نظر گرفتن چنین موانعی، تصمیم گرفتند ابزار جدیدی برای درمان سرطان پستان ابداع كنند. آنها ابزاری عرضه كرده اند كه برای منجمد كردن بافت های سرطانی، از گاز دی اكسید كربن استفاده می نماید. این گاز نسبت به گاز آرگون، بیشتر در دسترس قرار دارد و هزینه آن هم بسیار كمتر است.
این گروه پژوهشی، ابزار خویش را در سه آزمایش به كار بردند تا مطمئن شوند كه می تواند به اندازه كافی سرد بماند و بافت مبتلا به تومور را با موفقیت از بین ببرد. آنها در اولین آزمایش خود، از نوعی ژل مخصوص سونوگرافی استفاده كردند تا بافت پستان را شبیه سازی كنند و دمای مناسب برای از بین بردن بافت سرطانی را تشخیص دهند. این ابزار در همه آزمایش ها توانست به دمای مناسب برسد و سلول های سرطانی را از بین ببرد.
پژوهشگران در دومین آزمایش، ۹ موش كه هر كدام، ۱۰ تومور پستان داشتند، مورد بررسی قرار دادند. آنها بافت پستان را با كمك یك میكروسكوپ بررسی كردند و این ابزار جدید توانست ۸۵ درصد تومورها را با موفقیت از بین ببرد.
این گروه پژوهشی در نهایت با آزمایش روی خوك ها، توانایی ابزار خویش را برای رسیدن به سرمای مناسب آزمایش كردند تا مطمئن شوند كه این ابزار می تواند برای از بین بردن تومورهای سرطانی، به دمای مناسب برسد. ابزار این آزمایش توانست به سرمای كافی برسد و بافت سرطانی را از بین ببرد.
دور اظهار داشت: هنگامی كه ما این پروژه را آغاز كردیم، متخصصان باور داشتند كه از بین بردن بافت سرطانی با دی اكسید كربن، غیر ممكن است. شاید ذهنیت مؤثر در ایده ای كه ما عرضه كرده ایم، فكر كردن به هزینه های درمان سرطان پستان و كوشش برای كاهش این هزینه ها بود.
باآنكه نتایج آزمایش های صورت گرفته، موفقیت آمیز بوده اند اما این ابزار هنوز به بررسی های بیشتری نیاز دارد تا برای كاربردهای تجاری آماده شود. پژوهشگران امیدوار هستند كه در آینده بتوانند این ابزار را روی انسان هم آزمایش نمایند.
این پژوهش، در مجله "PLOS One" به چاپ رسید.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب