استنلی ویتینگهام برنده نوبل شیمی ۲۰۱۹
مردی كه نخستین باتری لیتیوم یونی را ساخت
به گزارش گوپا آكادمی نوبل به رسم همیشگی خود مصاحبه تلفنی كوتاهی را با یكی سه برنده جایزه نوبل شیمی امسال به نام ˮام. استنلی ویتینگهامˮ(M. Stanley Whittingham) مردی كه نخستین باتری لیتیوم یونی را ساخت، ترتیب داده است.
به گزارش گوپا به نقل از ایسنا، "آدام اسمیت" مدیر رسانه ای آكادمی نوبل در یك مصاحبه تلفنی به صحبت با "استنلی ویتینگهام" یكی از سه برنده نوبل شیمی امسال پرداخته است كه سه روز پیش (۹ اكتبر) عرضه شدند.
این مصاحبه بلافاصله بعد از شنیدن خبر دریافت جایزه نوبل توسط ویتینگهام ضبط شده است و وی از فرهنگ تحقیقاتی ویژه ای كه در آزمایشگاه های "اكسون"(Exxon) وجود داشت، تعریف كرد، جایی كه او برای نخستین بار باتری لیتیوم-یون را در اوایل دهه ۱۹۷۰ توسعه داد.
"استنلی ویتینگهام"(Stanley Whittingham) نیز هنگامی كه در اوایل دهه ۷۰ میلادی نخستین باتری لیتیوم كاربردی را تولید كرد، از رانش عظیم لیتیوم برای انتشار و آزاد كردن الكترون خارجی آن بهره برد.
"استنلی ویتینگهام در سال ۱۹۴۱ میلادی در انگلیس به دنیا آمده است و هم اكنون در دانشگاه ایالتی نیویورك در بینگهمتون و دانشگاه ایالتی نیویورك فعالیت می كند.
متن این مصاحبه به شرح زیر است:
+استنلی ویتینگهام: الو؟
-آدام اسمیت: سلام
+یك دقیقه لطفاً، من دارم از اتاق ملاقات خارج می شم.
-حتما
+خوب
- من آدام اسمیت هستم. من از Nobelprize.org وب سایت جایزه نوبل در استكهلم تماس می گیرم. فكر می كنم شما در فرانسه هستید، درسته؟
+نه، من هم اكنون در شهر "اولم"(Ulm) آلمان هستم.
-اوه، بله. خبر جایزه رو چطور شنیدید؟
+ فكر می كنم حدود ساعت ۱۱: ۱۵ بامداد امروز بود كه كمیته نوبل با من تماس گرفت.
-و شما در یك نشست علمی هستید یا...؟
+بله من اتفاقا در یك نشست درباره باتری در "اولم" هستم.
-شما نخستین كسی بودید كه در اوایل دهه ۷۰ میلادی در آزمایشگاه "اكسون"(Exxon) باتری های لیتیوم-یونی را ساختید. حضور فراگیر این باتری ها در همه جا حالا چه احساسی به شما می دهد؟
+اوه، عالیه. این زمینه به صورت خیلی كوچك آغاز شد و از آن زمان به بعد مثل قارچ رشد كرد. دیدن این همه تغییرات و تأثیر این باتری ها روی زندگی مردم خیلی عالیه.
-این باتری ها واقعاً جهان رو تغییر داده اند.
+بله.
-اون روزها محیط تحقیقاتی اكسون خیلی ویژه بود، اینطور نیست؟
+بله، خیلی ویژه بود. اكسون می خواست برترین شركت انرژی در جهان باشد و اصلا به كل گروه ما گفتند: "تحقیقات بزرگی انجام دهید، آنرا منتشر كنید، روی مواد شیمیایی غیرقابل استفاده كار نكنید." ما در آن زمان آغاز به كار روی باتری ها و خیلی چیزهای دیگر كردیم. آنها با پژوهشگران طوری برخورد می كردند كه انگار در حال حفر چاه نفت هستند و پول زیادی را در این راه گذاشتند.
-خیلی خوبه. به نظر می رسه مثل محیط مشهوری بوده كه در آزمایشگاه های "بل"(Bell) وجود داشته و به افراد اجازه می داده تا موفق بشوند.
+بله و خوبه كه بدونید آزمایشگاه های اكسون در فاصله ۲۰ مایلی از آزمایشگاه های بل قرار داشت.
-بنابراین این یك فرهنگ در زمان خودش بود.
+بله. بین این دو آزمایشگاه رقابت زیادی وجود داشت.
-با توجه به چالش های بزرگی كه حالا با آن روبرو می باشیم، فكر می كنم ممكنه مردم بگویند ما باردیگر به آن جو احتیاج داریم.
+بله، من هم اینطور فكر می كنم، اما بازآفرینی آن جو بسیار دشوار خواهد بود. بیشتر شركت ها در بازار سهام اداره می گردند.
-پس راز اكسون در آن زمان چه بود كه قادر به انجام چنین كاری شد؟
+فكر می كنم در آن زمان قضیه فقط یك نگرش متفاوت بود و شما می توانید طیف وسیعی از شركت های آمریكایی را ببینید، جنرال الكتریك، DuPont، IBM، همه آزمایشگاه های تحقیقاتی بنیادی داشتند كه ۱۰ سال یا بیشتر مشغول تحقیق بودند.
-اكنون با عنایت به تمركز بسیار زیاد به رها شدن از دست یك جهان سوخت فسیلی، واقعاً هیچ راهی برای انجام آن وجود ندارد مگر اینكه ما پیشرفت های لازم را در فناوری باتری انجام دهیم. آیا معتقدید كه هم اكنون خیلی از امور در راه درست پیش می رود؟
+من بسیار امیدوارم. فكر می كنم سریع تر از آنچه هر كس انتظار دارد پیش می رود.
-خوب، من باید بگم كه شما بسیار آرام به نظر می رسید.
+خوب هنوز یخم آب نشده.
-آیا موفق شده اید حداقل به خانواده خود خبر دهید؟
+برخی از خانواده ام را مطلع كرده ام. دیگران هنوز خواب هستند.
-خوب، صحبت با شما افتخار خیلی بزرگی بود، صمیمانه از شما سپاسگزارم و شما را در ماه دسامبر می بینم(برای دریافت جایزه نوبل).
+خیلی ممنون
-متشكرم
+باشه، می بینمتون، خداحافظ.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب