كشف تأثیر هورمون گرسنگی بر حافظه!
گوپا: تحقیقات جدید پژوهشگران دانشگاه ˮساوترن كالیفرنیاˮ(USC) رابطه بین عملكرد حافظه و هورمون گرسنگی ترشح شده توسط معده را كشف كرده اند.
به گزارش گوپا به نقل از ایسنا و به نقل از نیواطلس، یک مطالعه جالب و جدید روی حیوانات به سرپرستی پژوهشگران دانشگاه ساوترن کالیفرنیا حاکی از آنست که هورمون تنظیم کننده گرسنگی ترشح شده از معده نیز ممکنست بر حافظه و عملکرد شناختی ما تأثیر بگذارد. این مطالعه برمبنای یک رشته تحقیق در حال ادامه روی ارتباط روده و مغز بوسیله "عصب واگ" انجام شده است.
عصب "واگ" یا واگوس(پنوموگاستریک به مدلول ریوی-هضمی) طولانی ترین عصب مغزی و دهمین زوج اعصاب مغزی از ۱۲ جفت عصب مغز است که در بلعیدن غذا، صحبت کردن، کارهای پاراسمپاتیک و هاضمه نقش دارد. این عصب مانند بیشتر اعصاب مغزی از ساقه مغز شروع می شود و به شاخه های مختلفی تقسیم می شود که عصب دهی اغلب عضلات حلق و حنجره، مری، معده و پاراسمپاتیک قلب، ریه، کبد، طحال و غیره را انجام می دهد.
در سال ۲۰۱۸ تیمی از پژوهشگران دانشگاه USC مطالعه قانع کننده ای را جهت بررسی عکس العملهای اختلالات شناختی ارتباط روده و مغز منتشر نمودند. این تحقیق بر روی عصب واگ متمرکز بود که عصبی طولانی و واسط ارتباطی بین دستگاه گوارش و مغز است.
اختلال عصب واگ بطور غیرمنتظره ای توانایی حیوانات را در تنظیم رفتارهای غذایی خود مختل می کند، اما این مطالعه به اختلالات شناختی غیر منتظره نیز پی برد. مطالعه قبلی نشان داد حیواناتی که این مسیر ارتباطی روده و مغز در آنها قطع شده، دارای اختلالات حافظه مربوط به درک فضا هستند. این ارتباط روده و مغز بوسیله عصب واگ نوعی نقش پیش بینی نشده در عملکرد حافظه ایفا می کند.
بعد از پیگیری این مطالعه، آخرین تحقیق تیم USC بر روی یک هورمون کلیدی به نام "گرلین"(ghrelin) متمرکز شد. هورمون "گرلین" که توسط سلول های دستگاه گوارش ترشح می شود، به سبب عملکرد تنظیم کننده رفتارهای غذایی بعنوان "هورمون گرسنگی" شناخته می شود.
فرضیه زیربنایی این تحقیق جدید این است که "گرلین" ممکنست بر عملکردهای شناختی وسیع تری فراتر از رفتارهای تغذیه ای تأثیر بگذارد.
پژوهشگران در موشها فعالیت گیرنده های "گرلین" را روی نورون های روده مسدود کردند. این گیرنده ها گیرنده هایی هستند که بوسیله "عصب واگ" در واکنش به ترشحات "گرلین" در روده با مغز ارتباط برقرار می کنند. بدین سبب برخلاف مطالعه قبلی که به شکل گسترده ای ارتباط "عصب واگ" را مختل می کرد، این مطالعه بطور خاص بر ارتباط "گرلین" با مغز بوسیله "عصب واگ" متمرکز شد.
"اسکات کانوسکی" نویسنده ارشد این مطالعه جدید می گوید: این آزمایشات برای نخستین بار، حیواناتی را مشاهده کرد که بطور غیرمنتظره ای بیشتر غذا می خوردند. موشها وزن بیشتری پیدا کردند و اختلالاتی در تنظیم گلوکز نشان دادند. با این وجود، این انسداد مغزی-روده ای "گرلین" بطور عجیبی به خوردن غذای زیاد در مجموع منجر نمی گردد.
"کانوسکی" می گوید: به نظر نمی رسد که این کار تاثیری در میزان غذا خوردن آنها داشته باشد. در عوض، آنها دفعات غذا خوردن خودرا زیاد کردند، بطوریکه وعده های غذایی بیشتری مصرف می کردند، اما اندازه وعده های غذایی آنها کاهش یافته بود.
وی ادامه داد: ما فکر می نماییم که افزایش دفعات غذا خوردن به اختلال حافظه آنها مربوط می شود. در خاطر داشتن آخرین باری که غذا خورده اید بر روی زمان غذا خوردن مجدد شما تأثیر می گذارد. کار ما موجب شد موش های مطالعه ما زودتر و در فواصل زمانی کوتاه تری غذا بخورند.
این اختلال حافظه که با مسدود کردن سیگنالینگ "گرلین" ایجاد می شود، توانایی حیوانات را در به یاد آوردن غذای آنها تغییر نمی دهد، اما بنظر می رسد سبب می شود که حیوانات به سرعت فراموش کنند که چه زمانی آخرین وعده غذایی خودرا خورده اند.
"الیزابت دیویس" محقق این مطالعه توضیح می دهد: حیوانات در نوع خاصی از حافظه به نام "حافظه اپیزودیک" مبتلا به اختلال شدند. این نوع حافظه، حافظه ای است که به شما کمک می نماید روز اول مدرسه یا آنچه روز گذشته برای صبحانه خوردید را به خاطر بسپارید.
"دیویس" تاکید می کند که پیش از استفاده از این مسیر خاص روده و مغز بعنوان یک درمان بالینی برای انسان نیاز به تحقیقات بیشتری است. با این وجود، یک مطالعه جدید به شواهدی در خصوص نقش احتمالی روده و مغز در آینده در درمان زوال عقل و زوال شناختی اضافه می کند.
این مطالعه در مجله Current Biology انتشار یافته است.
منبع: goopa.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب