كهكشان هایی كه دزدی می كنند!
گروهی از ستاره شناسان در بررسی جدید خود دریافته اند که کهکشان های بزرگ، با ˮدزدیدنˮ مواد تشکیل دهنده ستاره ها از کهکشان های کوچکتر، زمینه را برای رشد و تکامل بیشتر خود فراهم می کنند.
به گزارش گوپا به نقل از ایسنا و به نقل از نیواطلس، نتایج یک پژوهش جدید نشان داده است که امکان دارد کهکشان های بزرگ، مواد تشکیل دهنده ستاره را از قلب کهکشان های کوچکتر بردارند. این تعامل باعث می شود که ساختارهای کیهانی کوچکتر، راکد بمانند و رشد آنها متوقف شود؛ در حالیکه همتایان بزرگتر آنها به رشد خود ادامه می دهند.
در هر اکوسیستم روی زمین، یک زنجیره غذایی وجود دارد که موجودات بزرگتر آن، موجودات کوچکتر را شکار می کنند.
جهان میزبان مجموعه گیج کننده ای از کهکشان ها است که شکل ها و اندازه های گوناگونی دارند. تعامل میان این ساختارهای بزرگ، به صورت شگفت آوری عادی است. کهکشان های بزرگ و کامل شکل گرفته همچون کهکشان راه شیری، کهکشان های کوچکتر را با دقت بیشتری جذب می کنند.
در هر حال، تعاملات بسیاری هم وجود دارند که در آن، هر دو کهکشان زنده می مانند و ساختارهای کوچکتر، به آنچه با نام "کهکشان ماهواره ای" می شناسیم، تبدیل می شوند و به دور کهکشان بزرگتر می چرخند.
کهکشان های کوچکتر طی این فرایند، به صورت کامل جذب نمی شوند؛ بلکه جذب آنها به صورت قطعه قطعه صورت می گیرد. ستاره شناسان، این مورد را می دانستند که کهکشان های بزرگ، از گاز اتمی که فضای بین ستارگان واقع در نزدیکی حومه کهکشان های ماهواره ای را پر کرده است، تغذیه می کنند.
پژوهش های جدید نشان داده اند که خسارت وارد شده به این کهکشان های کوچکتر امکان دارد بیش از اندازه تصور باشد. برپایه این پژوهش ها، کهکشان های بزرگ، در حال دزدیدن ذخایر گاز مولکولی هستند که در ابرهای بزرگ اطراف هسته های ساختارهای کیهانی کوچکتر وجود دارد.
این ذخایر گاز، برای ایجاد نسل جدیدی از ستاره ها مورد نیاز است که کهکشان ها برای رشد کردن، به تولید مداوم آنها نیاز دارند.
یک گروه پژوهشی به سرپرستی "مرکز بین المللی پژوهش های نجوم رادیویی"(ICRAR)، ابتدا از یک شبیه سازی کامپیوتری پیشرفته کیهان شناسی استفاده کردند و میزان گازی را که باید در حومه کهکشان ها و هسته آنها وجود داشته باشد، پیشبینی کردند. پیشبینی های این گروه پژوهشی، با مشاهدات در ارتباط با ذخایر مولکولی و گاز اتمی بیشتر از ۵۰۰ کهکشان که توسط "تلسکوپ آرسیبو" (Arecibo telescope) در پورتوریکو و تلسکوپ 30 متری "IRAM" در اسپانیا مقایسه شد.
نتایج این بررسی نشان داد که پیشبینی ها، با مشاهدات تلسکوپ ها و شواهد پیشین و همینطور شواهدی که کم بودن تشکیل ستاره ها را در کهکشان های کوچک ماهواره ای مشخص می کنند، تطابق زیادی دارند.
به قول پژوهشگران این پروژه، گاز مولکولی خارج شده از کهکشان های ماهواره ای، در ابتدا به مدار کهکشان بزرگتر وارد می شود. احتمال دارد که این ماده در آنجا بماند یا به مرور زمان روی کهکشان بزرگتر فرود بیاید و مواد جدید ستاره ساز را به آرامی تغذیه کند.
این موضوع، به کهکشان بزرگتر امکان می دهد تا با استفاده از همسایگان خود، به رشد و تکامل ادامه دهد. در بیشتر مواقع، نهایتا کهکشان های قمری فقط برای چند میلیارد سال از هنگامی که تغذیه کرده اند، زنده می مانند. سرانجام، تأثیر قوی گرانشی کهکشان مرکزی باعث می شود که ساختارهای کوچکتر، به داخل کشیده شوند و توسط همتایان بزرگتر خود خورده شوند.
این پژوهش، در مجله "MNRAS" به چاپ رسید.
منبع: گوپا
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب