باکتری های جان سخت زمین، کلید کشف حیات در مریخ
به گزارش گوپا دانشمندان ادعا می کنند که باکتری های موجود در دریاچه های جوشان آتشفشانی که مملو از فلزات سمی و آب اسیدی هستند می توانند کلید درک چگونگی آغاز و بقای حیات در مناطق غیر قابل سکونت مریخ باشند.
به گزارش گوپا به نقل از ایسنا و به نقل از دیلی میل، چندین میکروب خاص به نام اکستریموفیل یا شدیددوست(extremophiles) در آتشفشان "پواس"(Poás) در کاستاریکا، یکی از نامناسب ترین و خصمانه ترین محیط ها برای سکونت در زمین، یافت شده است.
پژوهشگران دانشگاه "کلرادو بولدر"(Colorado Boulder) به مطالعه این باکتری پرداختند تا دریابند چگونه آنها برای زنده ماندن در چنین محیط هایی سازگار شده اند.
این اکستروموفیل ها به لطف طیف وسیعی از سازگاری ها در این محیط زنده می مانند. همچون این سازگاری ها می توان به ایجاد مسیرهایی برای تولید انرژی از گوگرد، آهن و آرسنیک اشاره نمود.
پژوهشگران می گویند که محیط این دریاچه شبیه به دریاچه هایی است که ابتدای تاریخ شکل گیری مریخ وجود داشته اند و نشان دهنده امکان شکل گیری حیات ساده در سیاره سرخ هستند.
آب درون دهانه ی آتشفشانی پواس از دمای محیط تا نزدیک به جوش متغیر است و این مساله زندگی را برای هر موجود آبزی دشوار می کند.
علاوه بر آن آب این دریاچه مملو از فلزات سمی بوده و ۱۰ میلیون برابر برای نوشیدن سمی تر است و همین طور مستعد انفجارهای ناگهانی بخار، خاکستر و سنگ است.
تصور می شود که شرایط این دریاچه شبیه به دریاچه های آب گرمی است که زمانی روی زمین وجود داشتند و میزبان تکامل شکل های ساده ای از حیات اولیه بوده اند و پژوهشگران باور دارند که چنین چشمه های آب گرمی زمانی که مریخ هنوز دارای آب روان بوده، در این سیاره یافت می شده اند.
"جاستین وانگ"(Justin Wang) دانشجوی کارشناسی ارشد در دانشگاه کلرادو بولدر می گوید که آنها فقط چند نوع ارگانیسم در این دریاچه یافته اند اما راه های زیادی برای زنده ماندن آنها در این شرایط دشوار و سمی وجود داشت.
او می گوید: ما باور داریم که آنها هنگام فوران ها در حاشیه دریاچه باقی می مانند و آرایه نسبتا گسترده ای از ژن ها در این زمان به کار می آید.
میکروب های اکسترموفیل سازگاری های قابل توجهی پیدا کرده اند که آنها را قادر به زندگی در چنین محیط هایی می کند.
این دریاچه ۲.۲ کیلومتر از سطح دریا بالاتر است و ۳۰۰ متر پهنا دارد. عمق آن نیز ۳۰.۴ متر است.
در مطالعه ای که قبل تر توسط پژوهشگران دانشگاه کلرادو بولدر انجام شده بود، مشخص شد که این دریاچه خانه ای برای یک گونه از باکتری به نام "اسیدیفیلیوم"(Acidiphilium) است.
در این تحقیقات جدید وجود گونه های جدید بیشتری در این دریاچه مشخص شده که نشان دهنده ی آنست که شاید فراوانی حیات در مریخ جوان بیشتر از تصور ما بوده است.
جستجوی حیات بر روی مریخ تا حالا بر بستر رودخانه ها یا دلتای رودها مانند دهانه جزرو متمرکز بوده است. مریخ نورد "استقامت" ناسا نیز درحال بررسی این دهانه است.
این مریخ نورد که در ماه فوریه ۲۰۲۱ به سیاره سرخ رسید در منطقه ای درست در شمال استوای مریخ فرود آمد و جمع آوری نمونه سنگ از این سیاره پرداخت. "استقامت" به دنبال شواهدی از حیات باکتریایی در این سیاره می گردد و امیدوار است بتواند روزی وجود حیات در سیاره سرخ را اثبات کند.
پژوهشگران می گویند که باید به مکان دریاچه های آب گرم گذشته که میلیاردها سال قبل روی مریخ وجود داشته اند توجه بیشتری شود.
آقای وانگ توضیح می دهد: تحقیقات ما چارچوبی برای چگونگی وجود حیات زمینی در محیط های گرمابی مریخ ارائه می کند. اما این که آیا حیات در مریخ وجود داشته و این که آیا شبیه به حیات زمین بوده یا خیر سوال بزرگی است. ما امیدواریم که تحقیقات ما موجب اولویت یافتن چنین مناطقی برای جستجوی حیات شود.
او می گوید: برای مثال اهداف خوبی در حاشیه دهانه جزرو وجود دارد مکانی که "استقامت" هم اکنون قرار دارد.
پژوهشگران امیدوارند با درک نحوه ی زنده ماندن باکتری های اکستریموفیل در زمین بتوان بهتر به بررسی نمونه سنگ های مریخ بعد از رسیدن به زمین پرداخت و آسان تر ترکیبات شیمیایی که شواهدی از حیات بیگانه هستند را یافت.
نقشه برداری از دی ان ای (DNA) نمونه های یافت شده در این دریاچه موجب شناسایی آرایه وسیعی از توانایی های بیوشیمیایی شد که به تحمل شرایط سخت کمک می نماید.
این موارد شامل مسیرهایی برای ساخت انرژی از گوگرد، آهن، آرسنیک در هنگام فشار و گرسنگی بود.
آقای وانگ می گوید: ما انتظار یافتن ژن های زیاد را داشتیم، اما باتوجه به تنوع زیستی پایین دریاچه انتظار یافتن این تعداد زیاد را نداشتیم. این مساله غافلگیر کننده بود.
این مطالعه در مجله ی Frontiers in Astronomy and Space Science به چاپ رسیده است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب