بررسی امکان حیات در مریخ
پژوهشگران دانشگاه کلرادو بولدر آمریکا در مطالعه اخیرشان به مطالعه بقای میکروبی برای نشان دادن چگونگی وجود حیات در مریخ پرداخته اند.
به گزارش گوپا به نقل از ایسنا و به نقل از تی ان، پژوهشگران آمریکایی در این یافته ها اظهار کرده اند: مطالعه این میکروب ها سرنخ هایی در مورد این که آیا حیات وجود داشته و اگر بوده نیز چگونه ممکنست در مریخ حیات وجود داشته باشد، در اختیار دانشمندان قرار می دهد.
سیستم های هیدروترمال اسید-سولفات (acid-sulfate hydrothermal systems) گذشته در مریخ توانایی خودرا برای میزبانی حیات برای میلیاردها سال نشان داده اند. یکی از روش های تجزیه و تحلیل این سیستم ها، مطالعه محیط های آنالوگ روی زمین است. برای ارزیابی پتانسیل اخترزیست شناسی سیستم های هیدروترمال اسید-سولفات مریخ، پژوهشگران نمونه های جمع آوری شده از دریاچه دهانه آتشفشان فعال پواس (Poás) در سالهای ۲۰۱۳ و ۲۰۱۷ را بررسی کردند.
دریاچه دهانه این سیستم هیدروترمال آتشفشان پواس در کاستاریکا یکی از سخت ترین مکان ها برای زیست روی کره زمین است. این مکان دارای آب فوق اسیدی، مملو از فلزات سمی و دمایی حدودا تا نزدیک دمای جوش است و دارای نوسانات pH از ۰.۸۷- تا ۱.۵ بوده و طیف وسیعی از مواد شیمیایی در آنجا یافت می شود و پتانسیل اکسایش-کاهش داشته و فوران های مکرر آب آزاد به آب ماگمایی رخ می دهد. علاوه بر این، "فوران های آب ماگمایی" مکرر موجب انفجار بخار، خاکستر و سنگ می شود.
فوران آب ماگمایی (Phreatomagmatic eruption) نوعی فوران آتشفشانی است که نتیجه کنش و واکنش بین آب و ماگما است. این نوع فوران با فوران ماگمایی و فوران آب اشباعی متفاوت می باشد. محصول فوران آب ماگمایی نیز بر خلاف فوران آب اشباعی ذره های آواری جوان است. وجود ذرات آب ماگمایی و ماگمایی در فوران های آتشفشانی بزرگ بسیار رایج است.
با وجود چنین فوران های مرگباری، محیط های هیدروترمال احیانا از آن دسته مکان هایی هستند که اولین اشکال حیات در زمین در آنجا شکل گرفته است و اگر تابحال حیات در محیط های هیدروترمال وجود داشته، احیانا در مریخ نیز وجود داشته است. فراتر از کشف چگونگی امکان حیات در این شرایط سخت، مطالعه این میکروب ها سرنخ هایی در مورد این که آیا اصلا حیات وجود داشته و اگر داشته چگونه ممکنست حیات در مریخ وجود داشته باشد، ارائه می دهد.
"جاستین وانگ" (Justin Wang)، نویسنده ارشد این مطالعه از دانشگاه کلرادو اظهار داشت: یکی از یافته های کلیدی ما در این مطالعه این است که در این دریاچه آتشفشانی، ما فقط چند نوع میکروارگانیسم را شناسایی کردیم، اما راه های بالقوه زیادی برای بقای آنها وجود داشته است. ما معتقدیم که آنها این کار را با زنده ماندن در حاشیه دریاچه هنگام وقوع فوران انجام می دهند. این زمانی است که داشتن یک طیف نسبتا وسیعی از ژن ها مفید خواهد بود.
این همکاری میان رشته ای فعلی به ادامه مطالعه قبلی که از سال ۲۰۱۳ شروع شد، پرداخته است. در آن زمان، پژوهشگران دریافتند که فقط یک گونه میکروبی از جنس " اسیدی فیلیوم" (Acidiphilium) در دریاچه آتشفشانی پائوس آمده است. نمونه های ۲۰۱۷ حاوی تنوع بیشتری از باکتری ها بود.
سؤال اصلی حاصل از این یافته ها این است که چرا جامعه میکروبی به روش های زیادی برای تولید انرژی نیاز دارد، در صورتیکه منبع انرژی اساسا نامحدود (گوگرد، در خیلی از حالت های اکسیداسیون) وجود دارد؟ بوسیله توالی یابی دی. ان. ای نمونه های دریاچه، پژوهشگران تایید کردند که باکتری ها دارای طیف گسترده ای از قابلیت های بیوشیمیایی برای مساعدت با آنها برای تحمل شرایط شدید و پویا هستند. اینها شامل مسیرهایی برای ایجاد انرژی با بهره گیری از گوگرد، آهن، آرسنیک، تثبیت کربن (مانند گیاهان)، قندهای ساده و پیچیده و گرانول های بیوپلاستیک (که میکروارگانیسم ها می توانند بعنوان انرژی و ذخایر کربن در هنگام استرس یا گرسنگی ایجاد کنند و از آنها استفاده کنند) بود.
"وانگ" می گوید: ما ژن های بسیاری شناسایی کردیم که باتوجه به تنوع زیستی کم دریاچه، انتظار این تعداد را نداشتیم. این کاملا غافلگیرکننده بود. باوجود محیطی که اغلب کشنده است، سیستم های هیدروترمال بیشتر عناصر کلیدی برای تکامل حیات همچون گرما، آب و انرژی را فراهم می کنند. بنا بر این است که نظریه های پیشرو برای زمین و مریخ بر این مکان ها تمرکز می کنند.
"وانگ" در آخر اضافه کرد: نتایج مطالعه ما ساختاری جدید برای درک چگونگی وجود حیات زمینی در محیط های هیدروترمال مریخ فراهم می آورد. اما این که آیا تابحال حیات در مریخ وجود داشته است و آیا شبیه میکروارگانیسم هایی است که ما در اینجا داریم یا نه، هنوز یک سؤال بزرگ است. ما امیدواریم که تحقیقات ما را به سمت جستجوی نشانه های حیات در این محیط ها هدایت کند. بعنوان مثال، در لبه دهانه "جیزرو" نشانه های خوبی وجود دارد. دهانه "جیزرو" مکانی است که مریخ نورد استقامت ناسا در سال ۲۰۲۱ در نزدیکی آن فرود آمد.
مریخ نورد استقامت در سال ۲۰۲۱ در دهانه ۴۵ کیلومتری جیزرو فرود آمد. دانشمندان این ماموریت باور دارند که میلیاردها سال پیش، این دهانه یک دریاچه و دلتای یک رودخانه را در خود جای داده بوده است و بنا بر این این ناحیه به مکانی مناسب برای نمونه برداری و جستجوی نشانه های بالقوه حیات باستانی تبدیل گشته است.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب