شاید جهان روزی کاملا به ماده تاریک تبدیل شود!
یک نظریه جدید در مورد ماده تاریک، توضیحی ترسناک برای انبساط جهان عرضه می دهد و می گوید که ماده تاریک امکان دارد چیزی بیشتر از خودش تولید نماید.
به گزارش گوپا به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، به ما گفته می شود که جهان به طور عمده از ماده تاریک تشکیل شده است و با این وجود ما هیچگاه آنرا ندیده ایم و آنچه که ما بیشتر مشاهده کرده ایم، تعامل اجرام آسمانی با چیزی است که گمان می رود ماده تاریک باشد.
حالا مطالعه جدیدی که در مجله APS Physics انتشار یافته است، یک نظریه را معرفی می کند که ماده تاریک امکان دارد بتواند ماده معمولی را به خودش تبدیل کند و این یک ایده وحشتناک است.
این نظریه کاملا محتمل و قابل قبول است. چون که به هر حال به نظر می آید که چیزهای ناشناخته زیادی در جهان وجود دارد.
دانشمندان از ریاضیات پیچیده ای استفاده می نمایند، اما اصولا استدلال می کنند که ماده تاریک اساساً می تواند ماده عادی را به نوع خود تبدیل کند. اما آیا این بدان معناست که همه ما محکوم به تبدیل شدن به ماده تاریک هستیم؟ نه لزوماً. فیزیکدانان همینطور استدلال می کنند که ماده تاریک در آغاز جهان رشد زیادی داشته است، اما رشد آن از آن زمان متوقف شده است.
اما رشد آن چگونه متوقف شده است؟ به قول دانشمندان، اگر کیهان درحال دور شدن از ماده تاریک باشد، نمی تواند ماده معمولی را تبدیل کند. ازاین رو آنچه اساساً کیهان پرارزش ما را نجات داده، انبساط جهان است.
همانطور که از هر نظریه ای در مورد ماده ای به گریزانی ماده تاریک انتظار می رود؛ هنوز سؤالات بی پاسخ زیادی در مورد این نظریه هم وجود دارد، اما به نظر می آید این نظریه به خوبی با مشاهدات از ماده تاریک که امروزه از راه بررسی تشعشات پس زمینه مایکروویو کیهانی(CMB) در اختیار داریم، مطابقت دارد.
پس زمینه مایکروویو کیهانی(CMB) به تشعشعات پس زمینه کیهانی ضعیف اشاره دارد که تمام فضا را فراگرفته اند. این تشعشعات همینطور منبع مهمی از داده ها در مورد جهان اولیه هستند، چونکه قدیمی ترین تابش الکترومغناطیسی هستند که قدمت آن به دوران بازترکیبی بازمی گردد.
در کیهان شناسی، دوره بازترکیبی(Recombination) به یک دوره زمانی اشاره می کند که در آن الکترون ها و پروتون های آبستن برای اولین بار به هم پیوند یافتند تا اتم های هیدروژن خنثی را تشکیل دهند. دوره بازترکیبی در حدود ۳۷۰ هزار سال بعد از مه بانگ صورت گرفت. واژه بازترکیبی کمی گمراه کننده است، چونکه نطریه مه بانگ ادعا نمی کند که الکترون ها و پروتون ها پیش از این دوره هم ترکیب شده بودند، بلکه این نامگذاری علل تاریخی دارد. این نامگذاری قبل از آنکه فرضیه مه بانگ به نظریه نخست در مورد پیدایش جهان تبدیل گردد، انجام شده بود.
جهان در لحظات نخست بعد از مه بانگ، پلاسمای داغ و چگالی از فوتون، لپتون و کوارک معروف به "دوره کوارک" بود. در ثانیه ۶-۱۰ جهان به اندازه کافی منبسط و سرد شده بود که امکان شکل گیری پروتون وجود داشته باشد که به آن "دوره هادرون" می گویند. این پلاسما به علت پراکندگی تامسون الکترون های آزاد، برای تابش الکترومغناطیسی کاملاً کدر بود، چونکه مسیر آزاد متوسطی که هر فوتون می توانست بدون برخورد با یک الکترون بپیماید، بسیار کوتاه بود. در درون خورشید هم هم اکنون چنین وضعیتی حاکم است. با ادامه انبساط جهان سردتر هم شد و در نهایت به اندازه ای سرد شد که تشکیل اتم های خنثی هیدروژن از نظر انرژی وضعیت پایدارتری به وجود می آورد و تعداد الکترون ها و پروتون های آزاد در مقایسه با اتم های هیدروژن به چند بخش در ۱۰ هزار رسید.
در نهایت بر طبق این نظریه، این احتمال قوی وجود دارد که جهان روزی به صورت کامل به ماده تاریک تبدیل شود!
منبع: گوپا
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب