کاهش بار ویروسی با تزریق واکسن کووید-۱۹
به گزارش گوپا نتایج یافته های اخیر محققان دانشگاه ژنو از آن حکایت می کند که تزریق واکسن های مبتنی بر آران ای پیام رسان می تواند بار ویروسی را به صورت قابل توجهی کم کند.
به گزارش گوپا به نقل از ایسنا و به نقل از گیزمگ، تحقیقات جدید انتشار یافته در مجله نیچر مدیسین "Nature Medicine " نشان داده است که انجام واکسیناسیون کووید-۱۹ می تواند بار ویروسی عفونی هر فرد را کم کند. محققان طی این مطالعه مسری بودن سه سویه مختلف کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ را بین افراد واکسینه شده و واکسینه نشده مورد بررسی قرار داده و آنها را با یکدیگر مقایسه کردند.
ما می دانیم ویروسی که سبب کووید-۱۹ می شود ابتدا در دستگاه تنفسی فوقانی فرد نفوذ می کند. در ایام نخست مبتلا شدن به عفونت، ویروس به سرعت تکثیر می شود و این همان لحظه ای است که بیماری فرد مسری تر می شود.
حجم ویروس در دستگاه تنفسی فوقانی فرد به صورت کلی بعنوان بار ویروسی (viral load) شناخته می شود. اعتقاد بر این است که بار ویروسی بالا با عفونی شدن بیشتر مرتبط می باشد و محققان دو روش اصلی برای اندازه گیری حجم آن بار ویروسی دارند. نخستین و متداول ترین روش مورد استفاده، آزمایش پی سی آر است.
آزمایش پی سی آر با تقویت نسخه هایی از مواد ژنتیکی ویروس، عمل می کند. عملا طی هر چرخه آزمایش، ماده ژنتیکی موجود در هر نمونه دو برابر می شود. معمولاً اگر پس از ۳۰ تا ۴۰ چرخه هیچ اثری از ویروس یافت نشد، آزمایش پی. سی.آر فرد منفی گزارش می شود.
حجم CT(آستانه چرخه) معیاری برای نشان دادن این مورد است که چند بار آزمایش آستانه چرخه، پیش از یافتن ماده ژنتیکی ویروسی انجام شده است. تعداد کم به این مفهوم است که مقدار زیادی از مواد ویروسی در نمونه سواب اصلی وجود داشته، در حالیکه مقدار CT بالاتر، عکس این مورد را نشان داده است.
ازاین رو مقادیر CT اغلب برای تعیین بار ویروسی یک بیمار کووید-۱۹ استفاده می شود و بار ویروسی بالا به صورت کلی با مسری بودن یک بیمار در آن مقطع زمانی مرتبط می باشد. با این وجود، نتایج تحقیقاتی که طی آن بارهای ویروسی اندازه گیری شده با روش پی. سی.آر و میزان انتقال مرتبط دانسته شده اند، متناقض بوده است.
"ایزابلا اکرل"(Isabella Eckerle) محقق ارشد این مطالعه می گوید، اندازه گیری بار ویروسی با این روش، نشانه خوبی از میزان عفونی بودن آن بار ویروسی خاص نیست.
اکرل اظهار داشت: آزمایش پی. سی.آر در شناسایی افراد آلوده بسیار موثر است اما نشان نمی دهد که آیا آنها عفونی هستند و می توانند ویروس را به افراد دیگر منتقل کنند یا خیر. با این وجود، مفهوم مسری بودن برای تصمیم گیری در مورد اقدامات پیشگیرانه جمعی مانند دوره های قرنطینه ضروریست.
راه دوم برای اندازه گیری عفونی بودن در یک نمونه ویروسی مشخص، جداسازی آن ویروس در کشت سلولی و مشاهده سرعت تکثیر آن است. این روش برای سالها بعنوان معیار مناسبی برای عفونی سازی ویروسی مورد استفاده قرار گرفته است، اما در همه گیری کووید-۱۹ به صورت مکرر به کار گرفته نشده است.
طی این مطالعه محققان این آزمایش ها را روی چند صد نمونه کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ شامل سه سویه مختلف(سویه اصلی، دلتا و اُمیکرون) گرفته شده از افراد واکسینه شده و واکسینه، بررسی کردند.
محققان ابتدا دریافتند که ارتباط بسیار کمی بین بار ویروسی اندازه گیری شده با مقدار CT آزمایش پی سی آر و بار ویروسی عفونی اندازه گیری شده از کشت های سلولی وجود دارد. محققان همینطور دریافتند که سن و جنسیت هیچ نقشی در تاثیرگذاری بر بار ویروسی عفونی افراد ندارد.
اکرل اظهار نمود: ما تأثیر واکسیناسیون(۲ دوز واکسن مبتنی بر آران ای پیام رسان) را بر بار ویروسی عفونی بررسی نموده ایم. در افراد واکسینه شده مبتلا به سویه دلتا، مقدار ویروس عفونی حدودا پنج برابر کمتر بود و نسبت به افراد واکسینه نشده مبتلا به سویه دلتا، سریع تر مقدار ویروس از بین می رفت.
هنگامی که محققان بارهای ویروسی عفونی را در بیماران مبتلا به نوع اُمیکرون بررسی کردند، نتایج کاملا متفاوت بود. در سویه اُمیکرون، آن دسته از بیماران واکسینه شده که دو دوز واکسن را دریافت کرده بودند، بارهای ویروسی عفونی مشابهی با بیماران واکسینه نشده داشتند. اما با تزریق دوز سوم واکسن، کاهش زیادی در بار ویروسی عفونی مشاهده شد که این مورد با حجم وسیعی از تحقیقات که می گویند تزریق دوز سوم واکسن برای محافظت در مقابل سویه اومیکرون بسیار مهم می باشد، مطابقت دارد.
یکی از یافته های شگفت انگیزتر در این مطالعه این بود که به صورت کلی به نظر می آید سویه اُمیکرون در مقایسه با نوع دلتا سطوح پایین تری از بار ویروسی عفونی بوجود می آورد. با عنایت به این که می دانیم اُمیکرون به صورت قابل توجهی قابل انتقال تر از انواع قبلی کروناویروس سندرم حاد تنفسی ۲ است، محققان می گویند که هنوز دقیقا معلوم نیست که چه مکانیزمی پشت افزایش قابلیت انتقال این سویه پنهان است.
"پااولین ودر"(Pauline Vetter) یکی از نویسندگان این مطالعه اظهار داشت: ما هنوز علت این مورد را نمی دانیم، اما داده های ما نشان داده است که مکانیسم های عفونی دیگری در این مورد نقش دارند. حالا واضح است که جهش های اُمیکرون آنرا به شدت از سایر سویه ها متمایز می کنند و به آن اجازه می دهند تا حدی توانایی فرار از واکسن داشته باشد و اثربخشی بعضی از درمان های ضد ویروسی که تابحال استفاده شده را هم کم کند.
در حالیکه نتایج این مطالعه نمی تواند به صورت صریح قابلیت انتقال ویروس در دنیای واقعی را به این معیار کشت سلولی بار ویروسی عفونی مرتبط کند، اما این یافته ها بینش هایی را در مورد چگونگی تأثیر واکسیناسیون بر بار ویروسی عفونی عرضه می دهد.
اکرل در توییتر اظهار داشت: واکسیناسیون می تواند بار ویروسی عفونی را کم کند که این امر احیانا به کاهش انتقال منجر می شود.
منبع: goopa.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب