توسعه داروهایی برای دردهای مزمن با بررسی یک بیماری نادر
به گزارش گوپا نتایج مطالعه اخیر محققان برزیلی بر روی جهش های ژنی برخی افراد مبتلا به یک بیماری نادر که سبب می شود این افراد گرفتار تعریق نشوند و یا درد را احساس نکنند می تواند راه را برای شناسایی و توسعه داروهای جدید برای افرادی که از درد مزمن رنج می برند، هموار کند.
به گزارش گوپا به نقل از ایسنا و به نقل از تی ان، درد مزمن ۵۰ میلیون بزرگسال در ایالات متحده را تحت تأثیر قرار می دهد و تلاش ها برای مدیریت این بحران عواقب فاجعه باری داشته است. بحران مواد افیونی که بیشتر از دو دهه است ایالات متحده را گرفتار کرده است، در ابتدا با فروش داروهای مسکن اعتیادآور که با عنوان داروی غیر اعتیادآور شناخته می شدند، شروع شد. پزشکان در تلاش جهت کمک به بیماران صدمه دیده با اشتیاق برای آنها این گونه داروها را تجویز می کردند اما این امر به موضوعی منجر گردید که سبب شد شرکت Purdue Pharma که می دانست داروی اوپیوئیدی "اوکسی کانتین"(OxyContin) اعتیادآور است، اما در فروش خلاف آنرا وانمود کرده بود، با جریمه ۳۶۵ میلیون دلاری مواجه گردید.
"دبورا شچمن"(Deborah Schechtman) استادیار دانشگاه سائوپائولو و نویسنده ارشد این مطالعه اظهار داشت: درد مزمن یک مشکل بهداشت عمومی جهانی است.
در این مطالعه شچمن و گروه او داده های ژنتیکی ۲۳۱ بیمار مبتلا به یک بیماری بسیار نادر به نام "عدم حساسیت مادرزادی به درد همراه با فقدان و کاهش تعریق"(CIPA) را بررسی کردند. حدودا از هر ۱۲۵ میلیون نفر یک نفر به بیماری عدم حساسیت مادرزادی به درد همراه با فقدان و کاهش تعریق مبتلا است که این امر سبب از دست دادن حس درد(توانایی احساس درد) و ناتوانی در عرق کردن می شود و همینطور می تواند علایم گسترده تری مانند تاخیر در رشد و ناتوانی ذهنی را هم ایجاد نماید.
عدم حساسیت مادرزادی به درد همراه با فقدان و کاهش تعریق، توسط جهش در ژنی به نام"NTRK۱" ایجاد می شود که طی آن این ژن، گیرنده مهمی در مغز به نام "گیرنده تروپومیوزین کیناز آ "(TrkA) را کدگذاری می کند. "گیرنده تروپومیوزین کیناز آ" توسط مولکولی به نام "فاکتور رشد عصبی"(NGF) که در طول رشد مغز به تشکیل نورون های حس کننده درد منجر می شود، فعال می شود.
در مغز یک فرد بالغ، سیگنالینگ تروپومیوزین کیناز آ و فاکتور رشد عصبی به التهاب و درد عصبی کمک می نماید. تأثیر عدم حساسیت مادرزادی به درد همراه با فقدان و کاهش تعریق بر این مسیر، داده های ژنی این بیماران را به یک هدف برای توسعه داروهای جدید تبدیل می کند.
شچمن اظهار داشت: جهش در تروپومیوزین کیناز آ امکان دارد سیگنال دهی فاکتور رشد عصبی را به صورت کامل مختل کند و ازاین رو بیماران مبتلا به این جهش ها دردی را احساس نمی کنند. یادگیری این که چگونه جهش های مختلف بر مسیرهای سیگنالینگ درد تأثیر می گذارند امکان دارد به شناسایی اهداف جدید و ایجاد داروهای جدید کمک نماید.
شچمن اضافه کرد: مطالعات قبلی روی موش هایی که طی آن محققان تلاش در کاهش گسترده سیگنال ها از راه موانع تروپومیوزین کیناز آ و فاکتور رشد عصبی داشتند، نشان داد لغو سیگنال دهی فاکتور رشد عصبی امکان دارد بر بازسازی مجدد نورون تأثیر بگذارد و عوارض جانبی ناخواسته ایجاد نماید اما شناسایی مسیرهایی با واسطه فاکتور رشد عصبی که منجر به درد می شود و بر بازسازی نورون تأثیر نمی گذارد و این مسیرها را مهار نمی کند، امکان دارد عوارض جانبی را کم کند.
جهت بررسی جهش های دقیقی که امکان دارد سبب توقف درد شوند، محققان داده های ژنتیکی بیماران مبتلا به عدم حساسیت مادرزادی به درد همراه با فقدان و کاهش تعریق را بر روی یک مدل سه بعدی شبیه سازی شده از تروپومیوزین کیناز آ نقشه برداری کردند. این محققان در مجموع ۴۶۷ جهش در ژن NTRK۱ شناسایی نمودند. آنها اعلام کردند که خیلی از این جهش ها بر ناحیه ای به نام دامنه کیناز تأثیر می گذارند که در تسریع واکنش های شیمیایی در ارتباط با گیرنده نقش دارد.
بر مبنای شواهد قبلی، شچمن و همکارانش می دانستند که آنزیمی به نام فسفولیپاز گاما(PLCγ) امکان دارد در سیگنال دهی درد تروپومیوزین کیناز آ نقش داشته باشد. آنها خاطرنشان کردند که خیلی از جهش ها اتصال بین دامنه تروپومیوزین کیناز آ و فسفولیپاز گاما را در بیماران عدم حساسیت مادرزادی به درد همراه با فقدان و کاهش تعریق، قطع می کند.
محققان در ادامه تصمیم گرفتند تا برای ایجاد اختلال در راه درد، از برخی ابزارها استفاده کنند. آنها یک مسیر ایجاد کردند که می تواند فسفولیپاز گاما را فریب دهد تا به جای تروپومیوزین کیناز آ با آن متصل شود و میزان سیگنال درد را از راه این مولکول کم کند.
شچمن در پایان در مورد احتیاج به ادامه چنین تحقیقاتی برای یافتن چاره هایی برای مبتلایان به درد مزمن اظهار داشت: حدود ۵۰ درصد از این بیماران نسبت به تمام داروهای موجود مقاوم هستند ازاین رو درک بیشتر مسیرهای درد می تواند به شناسایی اهداف جدید و توسعه داروهای درمانی جدید کمک نماید.
منبع: goopa.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب