چرا نتایج علمی و دانشگاهی در رابطه با آلودگی هوا و آب عملی نمی شود؟
به گزارش گوپا، رییس ایرانداک با اعلان اینکه هزاران راهکار علمی در دانشگاه ها برای چالش های کشور وجود دارد؛ اظهار داشت: در ایران نهاد حدواسطی وجود ندارد که پژوهشها را از دانشگاه بیرون آورده و قابل اجرا نماید.
محمد حسن زاده در گفتگو با گزارشگر مهر، در رابطه با نقش دانشگاه ها در حل مشکلات اجتماعی و تبدیل پژوهشها به عمل اظهار داشت: در سالهای اخیر یکی از پر تکرارترین انتقادات به دانشگاه های این بوده که چرا باوجود حجم گسترده پژوهشها و پایان نامه ها، مشکلات اجتماعی و اقتصادی بازهم پابرجا هستند. برای پاسخ به این پرسش، باید ابتدا جایگاه واقعی دانشگاه ها در زنجیره دانش و نقش آنها در حل مشکلات جامعه را بشناسیم.
وی دانشگاه ها را مراکز تولید علم و نیروی انسانی توانمند مطرح کرد و اضافه کرد: اگر دانشگاه را به کارخانه ای تشبیه نماییم، محصول آن دانش، فناوری و نیروی انسانی متخصص است. همانطور که یک کارخانه مواد غذایی مسئول سیر کردن مردم نیست و تنها «محصول» تولید می کند، دانشگاه ها هم مسئول اجرای پژوهشها و پیاده سازی مستقیم چاره ها نیستند.
رئیس پژوهشگاه ایرانداک اشاره کرد: دانشگاه می سازد، تولید می کند و نیروی انسانی را توانمند می سازد؛ اما اجرای یافته ها وظیفه نهادهای اجرائی، نظام حکمرانی، صنعت، بخش خصوصی و جامعه است.
این متخصص علم اطلاعات و دانش شناسی با بیان اینکه در دانشگاه ها پژوهش های فراوانی در زمینه مسایل مختلف کشور انجام شده است؛ اظهار داشت: واقعیت این است که در دانشگاه ها تقریبا برای بیشتر مسایل شهری، اجتماعی، اقتصادی، زیست محیطی و فرهنگی کشور پژوهش های دامنه دار انجام شده است. پایان نامه ها و رساله های دقیق نوشته شده، مدلها و راهکارهای کاربردی عرضه شده و حتی شواهد تجربی و تحلیل های قابل اجرا تهیه شده است.
وی تصریح کرد: دانشگاه ها کمبود چاره ندارند؛ بلکه کمبود «ترجمه چاره ها به عمل» وجود دارد. چاره ها به مرحله عمل نمی رسند و اجرایی نمی شوند. سال هاست در مجموعه بروندادهای پژوهش کشور، هزاران راهکار علمی برای آلودگی هوا، ترافیک، آب، مدیریت شهری، اقتصاد دانش بنیان، سلامت، انرژی و … آماده و موجود است؛ اما مورد استفاده قرار نمی گیرند.
چرا یافته های پژوهشها به «عمل» تبدیل نمی شود؟
عضو هیأت علمی دانشگاه تربیت مدرس با بیان اینکه ما نیازمند یک سازوکار مناسب برای ترجمه دانش به اقدامات اجرایی هستیم، اظهار داشت: در ایران، حلقه ای حیاتی در زنجیره دانش غایب است. ما نهاد یا مکانیسمی نداریم که پژوهشها را از دانشگاه ها بیرون بیاورد و آنها را به زبان قابل فهم، قابل اجرا و قابل تصمیم گیری تبدیل کند. نهادی وجود ندارد که یافته های پژوهشها را به دست صنعت، دولت و جامعه برساند.
وی در مورد وجود این حلقه حیاتی در خیلی از کشورها، توضیح داد: در خیلی از کشورها این حلقه مفقوده توسط نهادهایی مانند دفاتر انتقال فناوری، مراکز کارگزاری دانش، رابط های دانشگاه-حکمرانی، مفسرین سیاست علم، مشاوران فناوری و لابراتوار های سیاستگذاری پر می شود. اما در ایران، به طور معمول پژوهشها در کتابخانه ها باقی می مانند و به سیاست گذاران نمی رسند یا به زبان فابل اجرا ترجمه نمی شوند و یا مدل مالی و نهادی برای اجرای آن وجود ندارد.
نیاز به اکوسیستم چندبخشی جهت استفاده از پژوهش ها
حسن زاده با بیان اینکه برای عملیاتی شدن پژوهش ها، به یک اکوسیستم چندبخشی نیاز است، اضافه کرد: دولت باید ساختارهایی برای جذب پژوهشها و فناوری ها طراحی کند. وزارت خانه ها، شهرداری ها و سازمانهای دولتی باید به شکل مساله محور و سفارش محور عمل کنند. بخش خصوصی هم باید انگیزه و توان ضروری جهت جذب فناوری را داشته باشد. علاوه بر این، رسانه ها و جامعه باید به راهکارهای علمی اعتماد کنند و در فرایند اجرای آنها مشارکت داشته باشند. همین طور کارگزاری دانش هم باید مانند یک مترجم و واسط، علم را به تصمیم سازی و سپس اجرا تبدیل کند.
دانشگاه ها مسئول تولید علم هستند، نه اجرای مستقیم آن
رئیس پژوهشگاه ایرانداک در انتها خاطرنشان کرد: دانشگاه ها نقش خویش را در تولید دانش و تربیت نیروی انسانی متخصص به خوبی ایفا می کنند؛ اما به جهت اینکه این دستاوردها به صورت مؤثر در حل مشکلات جامعه نقش ایفا کنند، احتیاج به نهادهای کارگزاری برای انتقال این دانش به عمل وجود دارد. اگر حلقه های مفقوده در زنجیره دانش تکمیل شود، میتوان امیدوار بود که پژوهش های دانشگاهی به اجرا درآیند و مشکلات کشور به صورت مؤثر حل شوند.
بطور خلاصه، این متخصص علم اطلاعات و دانش شناسی با اعلان اینکه در دانشگاه ها پژوهش های فراوانی در حوزه مسائل مختلف کشور انجام شده است؛ عنوان کرد: حقیقت اینست که در دانشگاه ها تقریباً برای بیشتر مسائل شهری، اجتماعی، اقتصادی، زیست محیطی و فرهنگی کشور پژوهش های دامنه دار انجام شده است. ما نهاد یا مکانیسمی نداریم که پژوهش ها را از دانشگاه ها بیرون بیاورد و آنها را به زبان قابل فهم، قابل اجرا و قابل تصمیم گیری تبدیل کند. وزارت خانه ها، شهرداری ها و سازمانهای دولتی باید بشکل مسئله محور و سفارش محور عمل کنند.
منبع: goopa.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب