سفر به مریخ با موشك فیزیكدان زن ایرانی
به گزارش گوپا دکتر ˮفاطیما ابراهیمیˮ فیزیکدان ˮآزمایشگاه فیزیک پلاسما پرینستونˮ(PPPL) آمریکا موشک فیوژن جدیدی را اختراع کرده که می تواند انسان ها را ۱۰ بار سریع تر از پیشران های فضایی کنونی به مریخ برساند.
به گزارش گوپا به نقل از ایسنا و به نقل از دیلی میل، دکتر فاطیما ابراهیمی یک موشک فیوژن جدید اختراع کرده است که می تواند روزی انسان را به مریخ برساند. این دستگاه از میدان های مغناطیسی برای شلیک ذرات پلاسما از پشت موشک استفاده می نماید و فضاپیما را به فضا می فرستد.
استفاده از میدان های مغناطیسی به دانشمندان امکان می دهد تا میزان رانش را برای یک مأموریت خاص تنظیم کنند و فضانوردان هنگام سفر به جهان های دور، مقدار رانش را تغییر دهند.
اختراع این دانشمند ایرانی همینطور می تواند فضانوردان را ۱۰ برابر سریع تر از پیشران های فضایی فعلی که از میدان های الکتریکی برای حرکت ذرات استفاده می نمایند، به سیاره سرخ ببرد.
ابراهیمی اظهار داشت: من مدتی است که در حال بررسی این مفهوم هستم. هنگامی که در سال ۲۰۱۷ روی یک صندلی نشسته بودم و به شباهت های اگزوز ماشین با ذرات پرسرعت فکر می کردم این ایده به ذهنم آمد. پلاسما حالت داغ و آبستن ماده ای است که از الکترون های آزاد و هسته های اتمی تشکیل شده و ۹۹ درصد از جهان مرئی را نشان داده است و قادر به تولید مقادیر زیادی انرژی است.
دانشمندان به صورت شبانه روزی در کوشش برای تولید فیوژن در یک آزمایشگاه با امید به استفاده از قدرت آن برای تولید برق برای موشک هایی هستند که در اعماق فضا حرکت می کنند.
پیشران های فعلی پلاسما که از میدان های الکتریکی برای حرکت ذرات استفاده می نمایند فقط می توانند یک ضربه خاص کم یا کم سرعت تولید کنند. اما شبیه سازی های کامپیوتری انجام شده بر روی کامپیوتر های آزمایشگاه فیزیک پلاسما پرینستون و مرکز ملی محاسبات علمی تحقیقات انرژی ملی آمریکا نشان داد که مفهوم جدید پیشران پلاسما می تواند با سرعت صدها کیلومتر در ثانیه، اگزوز تولید نماید و ۱۰ برابر سریع تر از پیشران های دیگر باشد.
ابراهیمی اظهار داشت: سفر به راه دور ماه ها یا سال ها طول می کشد چونکه ضربه خاص موتورهای موشکی شیمیایی خیلی کم است، ازاین رو سرعت گرفتن فضاپیما باید مدتی طول بکشد.
اگرچه استفاده از فیوژن برای تأمین انرژی موشک ها مفهوم جدیدی نیست، اما پیشران توسعه داده شده توسط ابراهیمی از سه جهت با دستگاههای پیشران کنونی متفاوت است.
اولین مورد این است که تغییر قدرت میدان های مغناطیسی می تواند میزان رانش را کم یا زیاد کند، که این امر سبب مانور بهتر در جهان تاریک فضا می شود.
ابراهیمی اظهار داشت: با استفاده از آهنرباهای الکتریکی بیشتر و میدان های مغناطیسی بیشتر، می توانید یک دکمه را بچرخانید تا سرعت را تنظیم کنید. دوم اینکه پیشران جدید با بیرون راندن ذرات پلاسما و حباب های مغناطیسی معروف به پلاسموئیدها، حرکت می کند. پلاسموئیدها به پیشرانش نیرو می دهند.
با این حال، آخرین تفاوت مفهوم ابراهیمی با مفهوم دیگر این است که او از میدان های مغناطیسی برای شلیک ذرات پلاسما از پشت موشک استفاده می نماید اما دستگاههای دیگر از میدان های الکتریکی برای این امر استفاده می نمایند.
استفاده از میدان های مغناطیسی امکان دارد یک تغییر دهنده بازی باشد، چونکه به دانشمندان اجازه می دهد تا میزان رانش را برای یک مأموریت خاص تنظیم کنند.
ابراهیمی اظهار داشت: در حالیکه سایر پیشران ها به گاز سنگین ساخته شده از اتم هایی مانند زنون احتیاج دارند، اما در این مفهوم می توانید از هر نوع گازی که می خواهید استفاده کنید. دانشمندان امکان دارد در بعضی موارد گاز سبک را ترجیح دهند چونکه اتم های کوچکتر می توانند با سرعت بیشتری حرکت کنند.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب