درك هماهنگی ساعت سلولی بدن با بررسی روی موش ها
پژوهشگران ˮدانشگاه ژنوˮ در بررسی جدید خود توانستند با آزمایش روی موش ها، نحوه هماهنگی ساعت سلولی بدن آنها را درک کنند.
به گزارش گوپا به نقل از ایسنا و به نقل از نوروساینس نیوز، گروهی از پژوهشگران "دانشگاه ژنو"(UNIGE) با کمک ابزاری مبتنی بر "زیست تابی"(bioluminescence) توانستند عملکرد شبانه روزی را به کبد موش های مبتلا به آریتمی بازگردانند و نشان دهند که توانایی نورون ها در هماهنگی، منحصر به فرد نیست.
جامعه علمی تا مدت ها گمان می کرد که ریتم شبانه روزی کاملا توسط یک ساعت شبانه روزی کنترل می شود که در مغز قرار دارد؛ تا این که چند سال پیش، پژوهشگران دریافتند که یک ساعت مولکولی کوچک در همه سلول های بدن وجود دارد.
"اولی شیبلر"(Ueli Schibler)، استاد دانشگاه ژنو و آغازگر این پژوهش اظهار داشت: با این وجود، ساعت مغز برای همگام سازی همه ساعات جانبی، ضروری بنظر می رسد.
"فلور سینتورل"(Flore Sinturel)، نویسنده ارشد این پژوهش اظهار داشت: ابزارهای معمولی پژوهش، به ما امکان نمی دهند تا اعتبار این فرضیه را کشف نماییم. در حقیقت برای این کار باید بتوانیم بیان ژن های شبانه روزی یک حیوان را با ساعت عملکردی مغز یا بدون آن، در زمانی نسبتا طولانی دنبال نماییم.
گروه پروفسور شیبلر در سال ۲۰۱۳، فناوری کاملا جدیدی را توسعه دادند که حالا به صورت تجاری دردسترس است و امکان نظارت بر فعالیت اندامی خاص و ریتم های شبانه روزی کنترل کننده آنرا فراهم می آورد.
وی ادامه داد: ما از اصل زیست تابی الهام گرفته ایم که بعنوان نمونه، در کرم های شب تاب دیده می شود. موش های ما حامل یک ژن شبانه روزی هستند که آنزیمی موسوم به "لوسیفراز" (luciferase) را تولید می کند. ما لوسفرین را به آب شرب آنها اضافه می نماییم. هنگامی که این ماده توسط لوسیفراز اکسید می شود، به انتشار فوتون می انجامد.
بعد از آن، نور توسط "ضرب کننده نوری" یا "فوتو مولتی پلایر"(photomultiplier) که تعداد فوتون های ساطع شده در هر دقیقه را ثبت می کند، گرفته می شود تا بیان ژن شبانه روزی را به مرور زمان تشخیص دهد.
دانشمندان بعد از حذف ساعت مرکزی دریافتند که هر کدام از ساعات گوناگون بدن، در مرحله متفاوتی قرار دارند. در هر حال، موش ها در سطح یک اندام که در این آزمایش کبد بود، ریتم شبانه روزی قوی و هماهنگی داشتند. بنابراین، در صورتیکه ساعت مرکزی می تواند همه اندام ها را در همان مرحله هماهنگ کند، سلول ها به اندازه کافی با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند تا به ریتم هماهنگی در یک اندام برسند.
سینتورل اظهار داشت: بااینکه تصور می شد که فقط نورون ها از ارتباطات قوی برخوردار می باشند تا این هماهنگی شبانه روزی را تضمین کنند اما حالا نشان داده ایم که چنین نیست.
سپس دانشمندان، کشف خودرا تایید کردند. آنها موفق شدند در موش های آریتمی که هیچ ساعت شبانه روزی ندارند، بیان ریتمیک را بدون لمس اندام های دیگر به کبد بازگردانند. این به ما امکان داد تا نشان دهیم که ساعت بازیابی شده در یک اندام، حتی در غیاب ساعات دیگر بدن نیز کار می کند و دارای ریتم است.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب