انسان هم می تواند مثل خفاش و دلفین پژواك یابی كند
به گزارش گوپا نتایج یک تحقیق جدید نشان داده است که انسان ها هم همانند خفاش ها و دلفین ها می توانند از مکان یابی توسط صوت یا همان پژواک یابی استفاده کنند.
به گزارش گوپا به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، "پژواک یابی"(Echolocation) تکنیکی است که توسط خفاش ها، دلفین ها و برخی دیگر از گونه های حیوانی برای شناسایی مکان اهداف با بهره گیری از انعکاس صدا و کمک به آنها در شکار و برقراری ارتباط با یکدیگر مورد استفاده قرار می گیرد.
حالا دانشمندان ژاپنی نشان داده اند که انسان ها هم در حقیقت ممکنست دارای مهارت های "پژواک یابی" باشند.
پژواک یابی در جانوران که با اسامی زیست سونار و بایوسونار هم شناخته می شود، روشی مبتنی بر بکارگیری سونار توسط جانوران برای اهدافی چون موقعیت یابی، جهت یابی و پیدا کردن طعمه است. جانورانی که پژواک یابی می کنند، صدایی را به محیط دور خود گسیل می کنند و با گوش سپردن و تجزیه و تحلیل پژواک آن، موقعیت اشیاء در محیط اطراف را متوجه می شوند.
چندین گونه جانوری از پژواک یابی برای اهداف مختلف بهره می گیرند. همچون این جانوران می توان به خفاش ها و نهنگ های دندان دار اشاره نمود.
دسته های کوچکتری از جانوران همچون حشره خوران و دو گونه پرنده غارزی هم توانایی به کارگیری پژواک یابی را دارند. این پرندگان نمونه های ساده تری از پژواک یابی را در مقایسه با آنچه خفاش ها دارا هستند، در هنگام پرواز میان درخت ها و غارهای محل زندگی شان به کار می برند.
این نخستین بار نیست که پژواک یابی در انسان مورد بررسی قرار می گیرد. در حقیقت، تحقیقات قبلی نشان داده است که تعدادی از افراد کم بینا می توانند برای درک بهتر فضاها و تقویت مهارت های مسیریابی خود، این تکنیک را توسعه دهند.
این مطالعه جدید که در مجله PLOS ONE انتشار یافته است، ثابت می کند که انسان می تواند از مکان برای شناسایی شکل و چرخش اجسام مختلف استفاده نماید. دانشمندان توانستند این موفقیت را به لطف گروهی از داوطلبان در آزمایشگاه نشان دهند. آنها در این آزمایش توانستند فقط با انعکاس صدا، اشیاء را تشخیص دهند.
هدف از این آزمایش ها این بود که پژوهشگران ببینند آیا افراد بینا و بدون تمرین می توانند از پژواک یابی استفاده کنند؟ در این آزمایشات در مجموع 15 نفر برای تشخیص تمایز بین اشیای مختلف هندسی موجود در دو استوانه چاپ سه بعدی شده استفاده شدند. آنها نمی توانستند این اشیاء را ببینند و به آنها گفته شد که برای این کار یک زنگ فرکانس بالا را به صدا دربیاورند. سپس آنها مشخصات انعکاس صدا را تجزیه و تحلیل می کردند تا بفهمند کدام یک از دو استوانه مورد هدف قرار گرفته است.
پژواک های منعکس شده از اشیاء مورد نظر توسط یک سنسور دریافت می شد، سپس به یک هشتم سطح اصلی خود رسانده و با بهره گیری از هدفون به شرکت کنندگان منتقل می شد.
در نهایت مشخص شد که شرکت کنندگان توانستند تشخیص دهند که کدام یک از دو استوانه مورد هدف قرار گرفته است، البته به شرطی که اشیاء بجای ثابت ماندن، در حال چرخیدن باشند.
گفتنی است که شنوندگان قادر بودند تغییرات در سرعت، لحن و صدای پژواک را هنگام چرخش اجسام تشخیص دهند.
اما هنگامی که شرکت کنندگان مجبور شدند بین دو استوانه ثابت تمایز را تشخیص دهند، موفقیت کمتری داشتند.
اما همه اینها به چه معناست؟ این آزمایش ها نشان میدهد که انسان از همین خصوصیت پژواک یابی برای راه رفتن در خانه یا مکان های دیگر در صورتیکه تاریک است، استفاده می نماید که این قابلیت می تواند کاربردهای بالقوه و بی شماری برای انسان داشته باشد.
پژوهشگران گفتند که مطالعه آنها شواهدی بر اثبات این که انسان و خفاش قادر به تفسیر اشیاء بوسیله صدا هستند، یافته است. شاید روزی بتوانیم این قابلیت بالقوه برای تعامل با دنیا را به روشی دیگر توسعه دهیم و ببینیم که این مهارت در فناوری هایی نظیر فناوری پوشیدنی ها مانند ساعت یا عینک گنجانیده شده است و نحوه تعامل افراد دارای نقص بینایی با دنیا را تغییر می دهد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب