توسط آژانس فضایی اروپا انجام شد؛
آزمایش موتور هوازی ماهوارهبعلاوهتصاویر
گوپا: آژانس فضایی اروپا یك موتور پیشران الكتریك یونی كه از هوا تغذیه می كند را در یك اتاق خلاء آزمایش كرد.
به گزارش گوپا به نقل از ایسنا و به نقل از گیزمگ، در حالیكه موتورهای یونی یك نیرو محركه امیدواركننده برای فضاپیماها در آینده هستند، عمر كاری آنها محدود به میزان سوختی است كه می توانند حمل كنند.
در حال حاضر، دانشمندان در آژانس فضایی اروپا(ESA) یك نوع جدید از موتورهای الكتریكی كه از هوا تغذیه می كنند، آزمایش كردند كه می توانند ماهواره ها را به مدت طولانی در مدار نگه دارند و انحراف را كاهش دهند.
طراحی این موتور برپایه چیزی است كه بعنوان یك موتور دالانی شناخته می گردد كه از میدان های الكتریكی و مغناطیسی برای یونیزه كردن گازها (معمولا گاز زنون) پیش از خارج كردن این یون ها از پشت برای تولید رانش استفاده می نماید.
این سیستم بسیار پاك تر، ایمن تر، كم مصرف تر و مقرون به صرفه تر از موشك های سنتی است، اما رانش و شتاب تولید شده خیلی قدرتمند نیست.
نقطه قوت این سیستم كارایی آن در دراز مدت و مصرف آهسته سوخت است.
ناسا اخیرا یكی از قوی ترین موتورهای یونی كه تاكنون تولید شده است را آزمایش كرد كه ممكن است یك روز انسان را به مریخ منتقل كند.
اما این فناوری همینطور می تواند به كارایی بیشتری حتی در زندگی روزمره برسد.
ماهواره آژانس فضایی اروپا و جستجوگر "GOCE" بیش از چهار سال با یك پیشران الكتریكی در حال پرواز بود تا آن كه ذخایر سوخت آن در اكتبر 2013 تمام شد.
این تاریخ انقضا، مبحث اصلی بود كه گروه می خواست با طراحی جدید آن را برطرف كند. اكنون به جای این كه این موتورها یك منبع سوخت محدود را حمل كنند، موتور جدید، سوخت خویش را از هوای اطراف خود می گیرد.
هنگامی كه هوا وارد این موتور می شود، مولكول های هوا فشرده می شوند تا زمانی كه گرم شده و تبدیل به پلاسمای یونیزه شوند. سپس به آنها یك بار الكتریكی برای سرعت بخشیدن به آنها و خروج از موتور برای تولید رانش داده می گردد.
"لوئیس والپوت" یكی از پژوهشگران ESA در این پروژه می گوید: این پروژه با طراحی بدیع آغاز شد تا مولكول های هوا را بعنوان سوخت از بالاترین نقطه جو زمین در حدود 200 كیلومتری و با سرعت معمول 7.8 كیلومتر بر ثانیه استفاده نماید.
این نوع موتور هوازی می تواند ماهواره ها را برای مدت طولانی فعال نگه دارد، اما این تنها مزیت آن نیست، بلكه به علت بی نیازی از حمل سوخت هایی نظیر گاز زنون باعث می گردد وزن ماهواره كاسته شود.
پس از شبیه سازی كامپیوتری گسترده، گروه محققان نمونه اولیه را ساخته و آن را در یك محفظه خلاء آزمایش كرد كه شرایط و محیط ارتفاع 200 كیلومتری را شبیه سازی می كرد.
مولكول های ورودی به وسیله مولد جریان ذرات به سمت دستگاه حركت می كردند.
اولین آزمایش از سوخت زنون به صورت ضمنی بهره برد تا مطمئن شود كه موتور می تواند به صورت مستمر روشن بماند. بعد از آن، گروه مقداری از زنون را با یك مخلوط نیتروژن-اكسیژن هوا جایگزین كرد.
"والپوت" می گوید: هنگامی كه رنگ آبی حاصل از سوختن زنون تبدیل به رنگ بنفش شد، فهمیدیم كه موفق شده ایم. در نهایت، سیستم به صورت مكرر تنها با هوا كار كرد تا این مفهوم را اثبات كند.
محققان می گویند كه طراحی جدید می تواند ماهواره ها را برای مدت زمان طولانی در مدارهای بسیار نزدیك به زمین فعال نگه دارد و در نهایت می تواند در جو سیارات دیگر مانند مریخ كار كند.
"والپوت" اضافه كرد: این نتیجه به این مفهوم است كه نیروی الكتریكی هوازی دیگر صرفا یك نظریه نیست، بلكه یك مفهوم ملموس و كارآمد است كه آماده توسعه است تا یك روز بعنوان پایه جدید ماموریت ها استفاده گردد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب